وقتی تیموریان بیرون چمن هم به داد مظلومی رسید/وقتی آندو بازیگرشد

 

فوتبال روز:صراحت در گفتار چیست؟ اصلا ما تا چه حد در این مبحث در مورد خودمان مطمئن هستیم؟ تا چه حد حاضریم حرفمان را هرچند به ضرر خودمان بر زبان جاری کنیم؟ چقدر جرات اعتراف به اشتباهاتمان را داریم؟

روزی یکی از دوستان پیشنهاد روانشناختی کرد و گفت در خلوت خودتان و دور از چشم همه اشتباهاتتان را روی یک کاغذ یا بیشتر از آن بنویسید! آیا حتی در چنین شرایطی هم جرات چنین کاری را به خودمان می‌دهیم؟ حتی جرات می‌کنیم به آنها در ذهنمان فکر کنیم؟ نوشتن روی کاغذ پیشکش! متاسفانه پاسخ این سوالات در جامعه‌ای که ما در آن زندگی می‌کنیم با بالاترین آمار منفی است. منفی از این مبحث که ما تلاش می‌کنیم حتی‌الامکان تفکرات، اعمال و رفتارمان را موجه و در بالاترین کیفیت نشان دهیم. 

 شروع روانشناسانه این گزارش به اتفاقات دقیقه 60 به بعد بازی استقلال – شاهین باز می‌گردد. بازی که با برد استقلال به پایان رسید و می‌شد با اندکی روراستی طعم شیرین برد را امروز (شنبه) با چاشنی امثال این گزارش در صفحات روزنامه‌ها در هم نیامیخت. آندرانیک تیموریان مادامی که در بازی با شاهین درون زمین بود و در تمام نقاط مرکزی، غربی و شرقی زمین آزادی سرک می‌کشید و خط هافبک پرنفس شاهین را فلج کرده بود. او وظایفش را حتی از روزهای قبلی هم بهتر ایفا می‌کرد و می‌شد آن را ناشی از به تعویق افتادن محرومیتش دانست، اما پس از آن که استقلال 2 بر صفر از حریف پیش افتاد به یکباره تصمیماتی از روی نیمکت استقلال اتخاذ شد که منجر به وقوع اتفاقات ناگواری برای این تیم شد. 

 تعویض آندرانیک تیموریان با نظر مظلومی گرچه از سوی این مربی تعویضی اجباری به واسطه مصدومیت کهنه(!) آندو عنوان شده بود اما با تماشای دوباره فیلم بازی می‌توان مشاهده کرد که آندوی مصدوم البته به‌زعم سرمربی استقلال در شرایطی که تابلوی تعویض داور چهارم به هوا بلند شده بود یک ضربه شوت سهمگین را روانه دروازه شاهین کرد. شوتی که یک فوتبالیست سالم هم از زدن مانند آن عاجز است چه برسد به فوتبالیست مثلا مصدوم استقلال.  

آندو پس از زدن این ضربه سالم و بدون «لنگ‌لنگ» زدن از زمین خارج شد و با همان روحیه بالایش دستش را هم به دست ‌کوبید تا برای او و تیمش آرزوی موفقیت کرده باشد و روی نیمکت نشست... با خروج آندو از زمین گویی راه تنفس هافبک‌های شاهین باز شد و آنها چند دقیقه بعد گل اول را زدند تا بازی 2 بر یک شود. این فشار البته هر لحظه بیشتر می‌شد و استقلال تا آنجا عقب کشیده بود که دیگر مجیدی را جلوی قوس محوطه جریمه تیم خودش می‌شد پیدا کرد و در نهایت این دفاع و آن دروازه‌بان تاب این همه فشار را نیاورده و قفل دروازه رحمتی برای دومین‌بار باز شد تا صدای تماشاگران استقلال که از سوی مظلومی البته «غیرمنطقی» خطاب شدند با صدا زدن آندرانیک تیموریان به تعویض هافبک دفاعی ملی‌پوش‌شان اعتراض کنند. 

 اعتراضی که مشخص نبود اگر جباری گل سوم را نمی‌زد و بازی با همان تساوی 2 بر 2 یا باخت استقلال همراه می‌شد، به چه ترتیب بیان می‌شد! نکته عجیب‌تر آنجا بود که ظرف همان چند دقیقه (پس از به هوا بلند شدن سر و صدای تماشاگران) چه بلایی به سر آندو آمد یا او به چه حرکتی وادار شد که همان کسی که پیش از تعویض آن شوت سنگین را نواخته و سالم و قبراق راهی نیمکت شده بود، به یکباره در مسیر بازگشت به رختکن، پس از سوت پایان لنگ‌لنگان(!) آن هم نه از روی پیست تارتان، بلکه از حاشیه زمین اصلی، طوری که همه طرفداران از دورترین نقاط هم قابلیت دیدن لنگیدن(!) او را داشته باشند، به سمت رختکن حرکت کند.سوالی که در مورد تعویض آندرانیک ذهن همه را آزار می‌داد را امیر موسوی‌نیا، کارشناس برنامه فوتبال برتر شبکه سوم سیما هم از مظلومی داشت و در آخر هم باوجود تماشای مصاحبه تلویزیونی مظلومی و توضیح دادن درباره مصدومیت آندو قانع نشد.  

شاید گاهی اوقات بیان واقعیت‌ها به جای طرح راهکارهای فرار از بیان آن به مراتب مردم‌پسندتر و کم‌دردسرتر باشد.آن وقت هوادار استقلال هم غیرمنطقی قلمداد نمی‌شود. آنهایی که سراغ تفاوت‌های مربیان سطح بالای خارجی با مربیان کارنامه‌دار داخلی را می‌گیرند، می‌توانند چنین تکانی را در یادداشت‌های روزانه‌شان جمع‌آوری کنند تا مشخص شود که فرق کرش با مظلومی و مظلومی‌ها در چیست.