یادداشت روز: چقدر دشمن داری کی‌روش، دوستانت هم که مائیم...

 

فوتبال روز: با این قرعه‌ای که نصیب‌مان شده صعودمان حتمی است... به عنوان تیم دوم صعود می‌کنیم... به عنوان تیم اول به جام‌جهانی می‌رویم... این بهترین قرعه ممکن برای ما بود... صعودمان به جام‌جهانی مبارک!!

هر گوشه را که نگاه کنید پر است از این جملات و اظهارنظرهایی که در واقع دارند به کی‌روش یادآوری می‌کنند بهانه‌ای برای شکست وجود ندارد. برای فهمیدن این‌که شکرگزاری‌‌های اینچنینی از قرعه مناسب، قرار است زمینه‌ساز انتقادات بعدی باشند نیازی نیست خیلی باهوش باشیم. از دیدگاه مربیان ایرانی، حالا برای کی‌روش دو راه بیشتر موجود نیست: 1-اگر تیم را به جام‌جهانی ببرد با توجه به این قرعه کار مهمی نکرده! 2- اگر ببازد و حذف شود خون تمام شکست‌هایی که خورده‌ایم به پای اوست. 

امیر قلعه‌نویی همگروهی با کره را در حالی به فال نیک می‌گیرد که خودش در جام ملت‌های مالزی، جانشین‌هایش در مقدماتی جام‌جهانی2010 و افشین قطبی در جام‌ ملت‌های قطر همگی در سد همین تیم گرفتار شدند. آخرین باری که کره‌جنوبی را در یک بازی رسمی و با تمام قوایش برده‌ایم کم‌کم دارد از حافظه‌هایمان پاک می‌شود، آن وقت دوستان همگروهی با این تیم را برای کی‌روش به فال نیک می‌گیرند. فارغ از این‌که یک حریف چغر به نام ازبکستان هم به این تیم سنجاق شده است. 

شاید جالب‌تر از تمام اظهارنظرهای مربیان جملات قصار مردی باشد که صعود تیم ملی را از حالا به همه ایرانی‌ها تبریک گفته است. مردی که پرویز مظلومی نام دارد و آخرین باری که یک پیروزی را زودتر از موعد جشن گرفت و به پایکوبی پرداخت، عاقبت خوشی ندید. سرمربی استقلال که از دیدگاهش نسبت به کی‌روش همه اطلاع دارند می‌گوید: «اگر قرار باشد این تیم‌ها را هم نبریم، بهتر است اصلا به جام‌جهانی نرویم!» ای‌کاش او در ادامه حرف‌هایش توضیح کوچکی هم می‌داد که اگر یک بازی 2-0 برده را در 10دقیقه واگذار کنیم چه باید کرد؟ مربیگری را کنار بگذاریم و برویم زیر باران قدم بزنیم؟! 

آنچه سرمربی استقلال گفته را اگر یک هوادار کم‌سن‌وسال فوتبال در خیابان به سرمربی تیم‌ملی می‌گفت، منصفانه که نه، اما لااقل قابل درک بود. اما یک سرمربی لیگ برتری، کسی که بنا به شغل و موقعیتش می‌تواند کمی فنی‌تر اظهار نظر کند، کسی که انتظار داریم از زبانش بشنویم چه باید کرد تا حریفی به نام ازبکستان به شگفتی‌هایش در دور قبلی ادامه ندهد و جای ما را در برزیل اشغال نکند، تمام داشته‌های فنی‌اش را زمین گذاشته و برای سرمربی تیم ملی کری‌های پیش از موعد می‌خواند. 

دوستان و سروران؛ لطفا جشن‌های پیش از موعد را تعطیل کنید و اگر از دست‌هایتان ساخته است باری از دوش تیم‌ملی بردارید. اینکه پیروزی را حتمی جلوه دهید تا بار شکست برای کی‌روش سنگین‌تر شود تاکتیک لو رفته‌ای است. فوتبال زبان خودش را دارد، با ما به همان زبان صحبت کنید. 

رضا آراسته