از آش کشک «خیابانی» تا تکنولوژی جدید اروپایی‌ها!

 

فوتبال روز:یکی از خبرهای جالب توجه در چند روز گذشته در حوزه رسانه‌های ورزشی، به ماجرای تکنولوژی بدیع و پیشرفته‌ای مربوط می‌شود که یکی از شبکه‌های اروپایی به تازگی به آن دست یافته و آن را در اختیار مخاطبانش قرار داده است.

1- براساس این فناوری مدرن که برای اولین‌بار به صورت آزمایشی در جریان پخش مسابقات جهانی تنیس ویمبلدون به بینندگان عرضه شد، تماشاگران این شبکه قادر خواهند بود هنگام تماشای رقابت‌های ورزشی مورد نظرشان، به دلخواه صدای گزارشگر مسابقه را کم و زیاد کنند و بین صداهای دریافتی‌شان از محیط ورزشگاه و اتاق گزارشگر، نوعی تعادل برقرار کنند! در سراسر جهان، این اولین‌بار است که چنین حادثه مثبتی در یک رسانه ورزشی رخ می‌دهد و انتشار این خبر، با استقبال گسترده علاقه‌مندان در تمام دنیا مواجه شده است. هیچ اتفاق عجیبی نیست اگر به زودی این تکنولوژی محبوب توسط سایر شبکه‌های بین‌المللی تلویزیونی نیز الگوبرداری شود و در دسترس صدها میلیون بیننده مشتاق و پیگیر مسابقات ورزشی روی جای جای این کره خاکی قرار بگیرد. 

2 - ابدا انتظار نداریم شبکه سوم تلویزیون دولتی کشورمان از همین روز آغاز مسابقات لیگ یازدهم سرویس کم و زیاد کردن صدای گزارشگر را در اختیار علاقه‌مندان ایرانی قرار بدهد. زندگی در این کشور، مدت‌هاست که به ما آموخته قید این جاه‌طلبی‌های بیجا و توقعات غیرمنطقی(!) را بزنیم. همین که صداوسیمای ما بتواند در طول هر فصل فوتبالی، فقط به تعداد انگشتان یک دست هر آدمیزاد، برنامه نود را سر ساعت از قبل اعلام شده روی آنتن ببرد و با فستیوال پولساز آگهی‌های ریز و درشتش شعور مخاطبان را بازیچه قرار ندهد، برای ما کافی است و در نوع خودش یک ترقی تاریخی به حساب می‌آید! نکته تعیین‌کننده هم دقیقا همین‌جاست. اگر فلان شبکه اروپایی تصمیم می‌گیرد کلی وقت بگذارد، خلاقیت به خرج بدهد، فناوری در اختیار بگیرد و سرویس جدید به تماشاچیانش ارایه بدهد، مهمترین دلیلش این است که ده‌ها رقیب ریز و درشت در کنار خودش می‌بیند که اگر دیر بجنبد، قافیه را به آنها خواهد باخت. تلویزیون ما اما، برای اندکی خدمت بیشتر، بهتر و متنوع‌تر، چه بهانه‌ای در اختیار دارد؟ آیا غیر از این است که هر برنامه‌ای را به هر شکل و با هر شیوه‌ای پخش کند، مردم مجبور به تماشا و کرنش هستند؟! 

3 - خلاقیت، نتیجه بلافصل «رقابت» است. وجود انبوه شبکه‌های باکیفیت مخصوص پخش رقابت‌های ورزشی در جهان، به طور طبیعی باعث می‌شود هر کدام از این کانال‌ها برای جلب رضایت و جذب مخاطب بیشتر، مدام در حال نوآوری و خدمات‌رسانی بیشتر باشند. مرگ و زندگی اغلب این کانال‌ها به شکلی کاملا مستقیم با استقبال و اعتماد بینندگان در ارتباط است و آنها اگر نتوانند کارت‌های اشتراک 50 دلاری و 100 دلاری‌شان را به تعداد کافی به فروش برسانند، محکوم به شکست خواهند بود. همین «فشار» مثبت و سازنده باعث می‌شود هر روز در این عرصه شاهد خدمات نوین و خلاقانه باشیم. در حال حاضر نامدارترین شبکه‌های ورزشی جهان سرویس‌هایی مثل پخش زنده مسابقات مختلف با گزارشگران پرشمار و به زبان‌های گوناگون،‌ارایه تصاویر تودرتو از بازی‌های همزمان، پوشش مستقیم فضای شهرهای اصلی کشورهای درگیر در بازی‌ها و پخش زنده مسابقات بدون گزارشگر و تنها با صدای حداکثری استادیوم را به مخاطبان‌شان ارایه می‌دهند. شبکه‌های الجزیره اسپورت،‌ پخش مستقیم چهار ال‌کلاسیکوی آوریل گذشته را از 24 ساعت قبل از شروع هرکدام از این بازی‌ها آغاز کردند و با پوشش دادن مراحل آماده‌سازی استادیوم، حضور تماشاگران در مقابل ورزشگاه و کل‌کل‌ها و درگیری‌های لفظی آنها، یک گام از رقبا پیش افتادند. در همین تعطیلات تابستانی اخیر، الجزیره اسپورتی‌ها دست به کار عجیب دیگری زدند و با ضبط و پخش گل دوم لیونل مسی به رئال مادرید در بازی برگشت لیگ قهرمانان از روی تصاویر دریافتی از شبکه‌های مختلف دنیا و با صدای گزارشگران کشورهای گوناگون، لحظاتی جذاب و فراموش ناشدنی برای بینندگان‌شان فراهم کردند. بله؛ این جادوی رقابت است!  

4 - وقتی خبر فراهم شدن امکان کم و زیاد کردن صدای گزارشگر برای تماشاچیان تلویزیونی در اروپا را می‌شنویم، به سرعت یاد خودمان می‌افتیم و البته اولین اسمی که در ذهن‌مان تداعی می‌شود، «جواد خیابانی» است!‌این درست که در حال حاضر امکان ایجاد رقیب برای شبکه‌های تلویزیونی داخل کشور وجود ندارد، اما آیا زمینه احترام گذاشتن به درخواست‌های حداقلی فوتبال‌دوستان ایرانی هم فراهم نیست؟ شاید تداوم پخش صدای مردی که با گزارشش حتی می‌تواند بازی ایران - مالدیو را هم به «جنگ اعصاب» تبدیل کند، بهترین پاسخ برای این پرسش باشد! 

 منبع:روزنامه گل