یادداشتی در دفاع از علی دایی- به شهریاراحترام بگذارید

 

فوتبال روز:سالها و سالهاست افرادی که نه تنها کوچکترین افتخاری برای فوتبال این مملکت کسب نکرده اند، ساعت ها و ساعت ها زمان برنامه های ورزشی را اشغال کرده و مشتی دروغ و حرفهای بی مصرف را به خورد ما داده و ما هیچ گاه اعتراض نکرده ایم، اما اکنون به این معترضیم که چرا دو ساعت به علی دایی که بزرگترین افتخارات را کسب کرده و بزرگترین خدمات را به فوتبال ملی ما داشته، وقت داده شده تا حرفهایی را با سند و مدرک به آنهایی که واقعا تشنه دانستن حقیقت هستند برزبان بیاورد

ورزشگاه یوکوهامای ژاپن – مرداد ماه 1384

دیدار برگشت تیم های ایران و ژاپن بود. دو تیم وضعیت صعودشان به جام جهانی 2006 مشخص شده و حضورشان در جام جهانی آلمان محرز بود. با این حال ورزشگاه یوکوهاما میهمان 70 هزار آبی پوش بود که برای حمایت از تیمشان به ورزشگاه آمده بودند. همزمان با خوانده شدن نام بازیکنان تیم ملی ژاپن از بلندگو هواداران بازیکنان خود را تشویق می کردند. نوبت به اسامی تیم ملی ایران رسید. با شنیده شدن نام هر بازیکن از بلندگو اندک ایرانیان حاضر در ورزشگاه بازیکن مورد نظر را تشویق می کردند. آخرین نام، علی دایی بود. هنگامی که نام او از بلندگوی ورزشگاه پخش شد ورزشگاه منفجر شده و به یکباره هفتاد هزار ژاپنی از جای خود برخاسته و به مدت چندین دقیقه علی دایی را تشویق کردند و تشویق های آنها تا زمانی که سوت آغاز بازی به صدا درنیامد قطع نشد.

این صحنه ای بود که نه تنها در ورزشگاه یوکوهاما بلکه بارها و بارها در ورزشگاه های مختلف آسیا دیده شده. بارها و بارها شاهد بوده ایم که مردمی در سراسر آسیا و حتی گاهی دنیا با شنیدن نام دایی به احترام او از جا برخاسته اند ، همان کسی که ما او را مورد بدترین اهانت ها و بی احترامی ها قرار داده ایم. 

بحث دعوای فدراسیون فوتبال و علی دایی بر سر مطالبات سرمربی سابق تیم ملی باعث شده تا عده ای که همیشه به دنبال خراب کردن علی دایی بوده اند از فرصت سوء استفاده کرده و از آب گل آلود اهانت و برچسب شکار کنند.

جالب ترین انتقادی که در این مدت شنیده شد این بود که عادل فردوسی پور به چه دلیل دو ساعت از وقت یک برنامه تلویزیونی را در اختیار علی دایی قرار داده است؟!!  

در این انتقاد بسیار جالب توجه،  چند نکته بسیار مهم وجود داشت که در زیر به آن به اشاره کنیم. 

 1-     «فرصتی که در میان حیرت همگان به علی دایی داده شد، باعث نگرانی همه دوستداران و علاقمندان برنامه نود شده است.» این که نگارنده خودش را در جایگاه همگان قرار داده و از سوی همگان قضاوت کرده است، در نوع خود جالب توجه است.  البته ایشان مشخص نکرده اند که بیش از دو میلیون نفری که به برنامه پیامک داده  و بیش از چند میلیون دیگر هم تا سحر پای این برنامه نشسته اند، آیا جزء این همگان قرار گرفته اند یا نه. مشخص نشده که ایشان نظرسنجی شان را چه زمانی و در چه برنامه ای انجام داده اند که به آمار صد در صد رسیده و با قاطعیت از لفظ « همگان » استفاده می کنند.  

2-    کاش می توانستیم دیدمان را نه تنها درباره علی دایی، بلکه نسبت به همه، درتمامی زمینه ها گسترش دهیم. مقصر دانستن عادل فردوسی پور را می توان نشانی از همین محدودیت در دید دانست. آیا واقعا فکر می کنیم که عادل فردوسی پور به عنوان یک مجری و تهیه کننده ورزشی آنقدر نفوذ و قدرت دارد که می تواند در مورد حضور یا عدم حضور علی دایی در برنامه 90 و این که او چند ساعت برای صحبت کردن وقت دارد تصمیم گیری کند. 

 باید گفت چنین مسائلی در حیطه اختیارات یک مجری ورزشی نیست و صدا و سیما بیش از تفکرات عده ای صاحب دارد. برای ادامه صحبت های علی دایی بخش عمده ای از برنامه های پیش از سحر شبکه 3 حذف شد، آیا واقعا عادل فردوسی پور دارای چنین نفوذ و قدرتی است؟ پس با این حساب باید بی خیال ضرغامی و مشاورانش و همچنین پورمحمدی و  زمانی شویم.  

3-    جالب است که عده ای از مخالفان نه سنگ بیت المال را به سینه می زنند و نه به دنبال رسیدن حق به حقدار هستند،بلکه فقط و فقط به دنبال تخریب علی دایی هستند. این که ما در میان صحبت های علی دایی حتی به رابطه او با خدا هم کار داریم از آن ایرادات بنی اسرائیلی است.  

4-    مطمئنا کسی که خودش را همگان می داند برایش کار چندان سختی نیست  که بخواهد برای برنامه 90 سوال طراحی کرده و نتایج نظرسنجی را هم تفسیر کند. نتیجه گرفتن از اینکه 70 درصد مردم به گزینه 2 رای داده اند؛ پس یعنی مخالف علی دایی بوده اند مشخص نیست که بر اثر کدام مستدلات صورت گرفته است. اگر قرار بر تفسیر است نزدیک ترین گزینه این است که افرادی که گزینه 2 را انتخاب کرده اند دارای این تفکر بوده اند که علی دایی در زمان مناسب به عنوان سرمربی تیم ملی انتخاب نشد و اگر او در برهه دیگری روی نیمکت می نشست می توانست نتایج بهتری بدست بیاورد و این همان تفسیری است که دقیقا عادل فردوسی هم به آن اشاره کرد.  

 در پایان بسیار جالب است که سالها و سالهاست افرادی که نه تنها کوچکترین افتخاری برای فوتبال این مملکت کسب نکرده اند، ساعت ها و ساعت ها زمان برنامه های ورزشی را اشغال کرده و مشتی دروغ و حرفهای بی مصرف را به خورد ما داده و ما هیچ گاه اعتراض نکرده ایم، اما اکنون به این معترضیم که چرا دو ساعت به علی دایی که بزرگترین افتخارات را کسب کرده و بزرگترین خدمات را به فوتبال ملی ما داشته، وقت داده شده تا حرفهایی را با سند و مدرک به آنهایی که واقعا تشنه دانستن حقیقت هستند برزبان بیاورد. البته برای عده ای که چنین ادعایی را مطرح می کنند مطمئنا انکار این که علی دایی در این فوتبال زحمتی کشیده و افتخاری آفریده، آسان تر از خوردن یک لیوان آب است. فراموش کردن تمام لحظاتی که با گل های علی دایی ( همین آدمی که به قول عده ای بی پروا به عده ای حمله می کند و به خاطر لگد جادویی دروازه بان بحرینی سالهاست از مردم ایران طلبکار است و آدمی که شایسته بدترین صفات از سوی ماست) فریاد شادی کشیده و گریه حریفانمان را دیده ایم و جام های رنگارنگ به دست آورده ایم، کار آسانی است. جالب است که پیروزیهای علی دایی در تیم ملی را هم به داوری و درخشش رحمتی ارتباط می دهیم!! گویی دیگر مربیان تیم ملی شخصا لباس به تن کرده و به داخل زمین می روند و گل می زنند و دروازه بانی می کنند.  

بزرگان گفته اند  که خداوند در دو حالت می خندد، یک بار زمانی که همه بندگانش تلاش می کنند کسی را به زمین بزنند و خدا او را برخلاف خواست همگان بالا می برد و یک بار هم زمانی که همگان می خواهند شخصی را به عرش ببرند و  خدا او را فرش نگاه می دارد.علی دایی بارها و بارها و بارها علتی بر خنده خدا بوده است، پس بهتر است که ما کاسه داغتر از آش نشویم و به جای ایرادات بنی اسرائیلی، بزرگی دایی را باور کرده و به او احترام بگذاریم. 

نیلوفرکنگرانی 

                          شما  میتوانید از  آدرس  زیر  وارد صفحه اصلی 

                          سایت  شوید:  www.footballrooz.com