۸ آذر 12سال پیش در چنین روزی

فوتبال روز:8 آذر در تاریخ فوتبال ایران یک روز فراموش ناشدنی است، روزی که ایران برای دومین بار به جام جهانی صعود کرد.

ایران دو بار دیگر در سالهای 1978 و 2006 راهی جام جهانی شد، اما صعود به جام جهانی 1998 طعم دیگری داشت و در شرایط سختی بدست امد. ایران- استرالیای 1997 یکی از بازیهای کلاسیک در تاریخ رقابتهای انتخابی جام جهانی است. 12 سال پس از این حادثه تاریخی مرور لحظات و خاطرات این بازی جالب و جذاب خواهد بود. داستان این بازی را  از زبان سایت فیفا می خوانیم:

نوامبر 1997 در حافظه جمعی تمام فوتبال دوستان ایران و استرالیا روزی فراموش نشدنی است. البته این دو گروه دلایل سراسر متفاوتی برای به یادداشتن این روز دارند.  استرالیا به عنوان قهرمان منطقه اقیانوسیه و ایران به عنوان تیم چهارم قاره آسیا باید در دو دیدار تعیین کننده مشخص می‌کردند که کدام یک از این دو، سی و دومین و آخرین تیمی است که به رقابت‌های جام جهانی فوتبال 1998 در فرانسه راه می‌یابد. یکی از این دو کشور 90 دقیقه بعد پس از سال‌ها عدم حضور برای نخستین بار دوباره به جام جهانی راه می‌یافت. استرالیا تا پیش از آن تنها یک بار در جام‌های جهانی حاضر بود و آن هم به سال 1974 بازمی‌گشت. ایران هم چند سال بعد از آن در جام جهانی 1978 آرژانتین راه یافته بود.
بازی در ورزشگاه "کریکت ملبورن" استرالیا انجام شد که پیش‌تر شاهد چندین رخداد بزرگ ورزشی بود اما، چنین بازی حساسی پیش از آن در آنجا برگزار نشده بود.
29 نوامبر 1997، ورزشگاه کریکت ملبورن

استرالیا 2 ـ ایران 2

گلزنان: هری کیول (32) ائریلیو ویدمار (48) - کریم باقری (71)، خداداد عزیزی (75)

(مجموع دو بازی رفت و برگشت 3-3، ایران راهی جام جهانی 1998 فرانسه شد.)

استرالیا:  مارک بوسنیچ، کرگ مور (78 - گراهام آرنولد)، استیو هوروات، آلکس توبین (کاپیتان)، استان لازاریدیس، رابی اسلیتر (76- تونی ویدمار)، ند زلیچ، ائریلیو ویدمار (76 - ارنیه تاپای)، کرگ فاستر، هری کیول، مارک ویدوکا

ایران: احمدرضا عابدزاده (کاپیتان)، نعیم سعداوی (70 - ابراهیم تهامی، 84- علی‌اکبر استاد اسدی)، محمد خاکپور، افشین پیروانی، مهدی پاشازاده، حمید استیلی، کریم باقری، مهدی مهدوی‌کیا، رضا شاهرودی (52 - علیرضا منصوریان)، خداداد عزیزی، علی دایی


پس از رقابت‌های طولانی و پرفشار انتخابی جام جهانی، اکنون همه چیز به نتیجه این بازی پیوند خورده بود. استرالیایی‌ها هفت روز پیش در ورزشگاه آزادی تهران در حضور حدود 128 هزار تماشاگر ، ایرانی‌ها را با تساوی یک بر یک متوقف کرده بودند،آن هم به لطف عملکرد درخشان مارک بوسنیچ دروازه‌بان‌شان. با توجه به این فرصت تاریخی، برای بازی برگشت در استرالیا 85 هزار تماشاگر پرامید در ورزشگاه کریکت گراند ملبورن جمع شده بودند که برای خود رکوردی به شمار می‌آمد. اعتماد به نفس استرالیایی‌ها که هدایت تیم ملی آنها را تری ونبلز، سرمربی پیشین تیم ملی انگلیس برعهده داشت، به خاطر 14 برد پیاپی بالاتر از حد معمول بود. برخلاف آنها ایران در این راه بارها و بارها به مشکل و دردسر برخورده بود. ایرانی‌ها در گروهشان صدرنشینی را از دست داده بودند و در بازی بر سر انتخاب تیم سوم آسیا در زمین بی‌طرف مالزی برابر ژاپن باخته بودند. دوئل برابر استرالیا به طور قطع آخرین فرصت برای انتخاب شدن بود.

شرح بازی:

کانگوروها در تمام دقایق نیمه نخست بازی بدون وقفه روی دروازه ایرانی‌ها خیمه زده بودند. رهبری این حمله‌ها را دو مهاجم جوان مارک ویدوکا و هری کیول برعهده داشتند. استان لازاریدیس و رابی اسلیتر از دو جناح بارها و بارها روبه جلو حرکت می‌کردند و ائریلیو ویدمار از میانه میدان فشار مضاعفی را وارد می‌آورد.

با این حال سنگربان و کاپیتان ایران، احمدرضا عابدزاده چند شیرجه‌ قدرتمندانه داشت و البته با خوش شانسی از عقب افتادن تیمش جلوگیری می‌کرد. پس از شوت کیول که از فاصله‌ای نزدیک زده شده بود، مهدی پاشازاده، مدافع ایران توپ را از روی خط دروازه با ضربه سر برگرداند؛ درست همانند یک معجزه! اما، در ادامه استرالیایی‌ها به گل برتری‌شان دست یافتند. کیول، نابغه‌ 17 ساله توپ سانتر شده از سوی ویدمار را به تیر دورتر فرستاد و دروازه ایران را باز کرد. مارک بوسنیچ، دروازه‌بان استرالیایی‌ها تا پایان نیمه نخست حتی یک بار هم با خطر روبه‌رو نشد و مجبور به نشان دادن واکنش نشد. زمانی که ویدمار در فاصله‌ کوتاهی از شروع نیمه دوم بازی گل دوم را به ثمر رساند، به نظر می‌رسید داستان رنج طولانی استرالیایی‌ها سرانجام به پایان رسیده است.

ایرانی‌ها مانند افراد دست و پا بسته بودند و آماده بودند به سرنوشت‌شان تن در دهند. به ندرت پیش می‌آمد که ایرانی‌ها بتوانند توپ را برای مدتی طولانی بین خود حفظ کنند. در جریان شادی به ثمر رسیدن گل دوم، تماشاگری استرالیایی( پیتر هور 37 ساله که سابقه بهم زدن مسابقات مختلف ورزشی را در کارنامه دارد) وارد زمین بازی شد. او تور دروازه را پاره کرد و به این ترتیب برای چند دقیقه وقت بازی را نگه داشت. بازیکنان ایران در این وقفه‌ی کوتاه توانستند خود را دوباره سروشکل بدهند و زمانی که بازی دوباره به جریان درآمد، قهرمانان با تجربه تیم همانند علی دایی، کریم باقری و خداداد عزیزی، ناگهان دوباره خطرناک نشان دادند. اما ‌در این زمان خیال استرالیایی‌ها هنوز راحت بود.

تنها 19 دقیقه از زمان بازی باقیمانده بود و استرالیا با دو گل جلو افتاده بود. قابل درک بود که برخی از بازیکنان این تیم در این زمان خواب فرانسه و رویای سفر به جام جهانی را می‌دیدند. با این حال عزیزی به ناگهان وارد محوطه جریمه شد و با پاس خوب باقری را صاحب موقعیت گل کرد. او برای گلزنی تنها باید توپ را به دروازه‌ استرالیا می فرستاد. 
هنوز چهار دقیقه از این گل نگذشته بود که آنچه فکرش نمی‌شد اتفاق افتاد،  پاس دقیق علی دایی از میانه میدان به عزیزی رسید و او  از دفاع بسیار سست و بی‌حال استرالیا عبور کرد و توپ را از کنار دست بوسنیچ روی زمین افتاده راهی دروازه استرالیا کرد و گل مساوی را به ثمر رساند.

ستاره:

خداداد عزیزی پس از به ثمر رساندن این گل که ایران را به حضور در جام جهانی 1998 فرانسه رساند، نامش را در فوتبال ایران جاودانه کرد. او علاوه بر این گل سازنده گل نخست ایران هم بود و یک هفته قبل در بازی رفت هم زننده تک گل ایرانی‌ها بود. عزیزی آن زمان 26 ساله، مرد سال فوتبال آسیا بود و به پاس عملکردش در کلن بازی می‌کرد. او در جام جهانی 1998 فرانسه در هر سه بازی ایران در مرحله گروهی بازی کرده، از جمله در پیروزی فراموش ناشدنی برابر آمریکا.

صحبتهای پس از بازی:
آلکس توبین (کاپیتان استرالیا): این حقیقت فوتبال است است که در ورزشهای دیگر به ندرت مطرح است. شما بر همه چیز مسلط هستید، اما در دقایق کوتاهی همه چیز می تواند تغییر یابد.

والدیر ویرا (سرمربی ایران): من تنها نشسته بودم و دعا می‌کردم. برای استرالیایی‌ها واقعا متاسفم، چرا که می‌دانم همه کودکان استرالیایی که فوتبال بازی می‌کنند اکنون چه اندازه ناراحت هستند. استرالیا باید برنده این بازی می شد.
 

منبع:سایت گل