قرمزها را دوست دارم؛ زندی: شاید رفتم پرسپولیس

 

دنیای فوتبال:خیلی ها دوستم دارند و خیلی ها هم دوستم ندارند. من زمانی به تیم ملی دعوت نشدم در صورتی که خوب بازی می کردم، چون مربی دوستم نداشت و به من اعتماد نمی کرد.

فریدون زندی در لابه لای روزهای نه چندان شیرین خود در استیل آذین به ندرت تن به گفتگو می دهد. این بازیکن دو رگه که در مدت حضورش در تیم ملی به ندرت حتی به تعداد انگشتان یک دست حاضر به مصاحبه نشده، این بار به سوالات خبرنگار نسل امروز پاسخ داده است. خلاصه این مصاحبه جالب را بخوانید.

* ایران یا آلمان؟

- به خاطر اینکه آلمان زندگی می کردم در آنجا راحت ترم، دوستانم هم آنجا هستند.الان حدود 6 سال است که به ایران آمده ام و عادت کرده ام ولی کلا در آلمان راحت تر هستم.

 * به چه دلیل آنجا راحت تر هستی؟

 - به خاطر دوستانم.

* یعنی دوستانت در آلمان بهتر بودند؟

- بله، خیلی.

* با توجه به اینکه زبان مادری ات، آلمانی است،‌از چه زمانی فارسی را یاد گرفتی؟

- به دلیل اینکه پدرم 40 سال در آلمان بوده، با من هم آلمانی حرف می زد به همین خاطر عادت نداشتم هم آلمانی حرف می زد به همین خاطر عادت نداشتم فارسی حرف بزنم. 5 سالم بود که کمی فارسی حرف می زدهم ولی چون از آن به بعد حرف نزدم زبان فارسی یادم رفت، ‌تا زمانی که برای بازی در تیم ملی به ایران آمدم و دوباره فارسی حرف زدن را شروع کردم.

* پدرت با اینکه آلمانی حرف می زد، چطور به تو فارسی یاد داد؟

- برای پدر و مادر خیلی سخت است که دو زبان را به بچه شان یاد دهند. من هم وقتی فامیل هایم آلمان می آمدند با آنها فارسی صحبت می کردم ولی از زمانی که من 17 سال داشتم از خانواده ام جدا شدم و تنها زندگی کردم. ازآن به بعد دیگر فارسی صحبت نکردم تا زمانیک ه به ایران آمدم.

* پس زمانی که به ایران آمدی، فارسی صحبت کردن برایت خیلی سخت بود؟

- بله، وقتی هم که دو،‌سه ماه در تیم ملی نبودم، ‌دوباره فارسی یادم رفت.

* به نظرت فارسی راحت تر است یا آلمانی؟

 - آلمانی، حتی انگلیسی را هم اگر دو سه ماه حرف نزنم یادم نمی رود ولی فارسی را فراموش می کنم.

* به چند زبان مسلط هستی؟

 - سه زبان،‌البته زبان یونانی و فرانسه را هم کمی می فهمم.

 * خودت به اینکه فارسی یاد بگیری علاقه داشتی؟

- آدم وقتی بچه است به این چیزها فکر نمی کند ولی زمانی که سنم بیسشتر شد تصمیم گرفتم یاد بگیرم البته هنوز هم نمی توانم بخوانم یا بنویسم چون مدرسه که نرفته ام، تازه الان می خواهم کلاس بروم و خواندن و نوشتن را یاد بگیرم.

* اسم فریدون را چه کسی برایت انتخاب کرد؟

 - پدرم. عموی من اسمش فریدون بوده و یک ماه قبل اینکه من به دنیا بیایم، فوت کردند به همین خاطر اسم من را فریدون گذاشتند.

* به نظرت چه تفاوتی بین فرهنگ ما و فرهنگ آلمانی ها وجود دارد؟

- در ایران، آدم ها خیلی راحت تر هستند و برنامه ریزی برای کارهایشان ندارد و مثلا اگر قرار می گذارند سر وقت نمی آیند!

* تو از روزی که به ایران آمده ای، بدقول نشدی؟

- اتفاقا من هم از وقتی به ایران آمدم بدقول شدم (باخنده) ولی واقعا اینجوری هستم که وقتی تمرین داریم یک ساعت قبل راه می افتم تا سر وقت برسم.

* فکر می کنم آدم خونسردی هستی؟

- تقریبا،‌ولی بعضی وقتها هم عصبانی می شوم.

* چه زمان هایی؟

- وقتی دروغ زیاد می شنوم خیلی عصبانی ام می کند.

* خودت دروغ نمی گویی؟

-نه،‌نمی گویم.

* وقتی فارسی یاد گرفتی چه کلمه هایی برایت جذاب بود؟

- وقتی با بچه های تیم ملی حرف می زدیم،‌آنها به من می گفتند «داداش» که برایم خیلی بامزه بود.

* نه منظورم آن موقع است که 5 سالت بوده و فارسی یاد گرفتی.

 - واقعا یادم نمی آید.

 * وقتی برای اولین بار به تیم ملی آمدی،‌چطور با بازیکنان حرف می زدی؟

- آن موقع حرف زدن برایم سخت بود و فقط حرف های دیگران را متوجه می شدم. مصاحبه های تلویزیونی برایم خیلی سخت بود ولی پیش بچه ها و با آ«ها حرف زدن برایم زیاد سخت نبود.

* الان که خوب صحبت می کنی، تمرین کرده ای؟

- بیشتر از تمرین، عادت کرده ام. به خصوص در این دو ماه که به استیل آمدم خیلی حرف زدنم بهتر شده و با تمام بچه ها فارسی حرف می زنم.

* دلت برای آلمان تنگ می شود؟

 - خیلی زیاد. الان که 4،5 ماه است نرفته ام، خیلی دلم تنگ شده.

 * اینجا اوقات فراغتت را چطور می گذرانی؟

 - با دوستانم بیرون می رویم.

* سینما نمی روی؟

- نه، در سینما راحت نیستم. فیلم ایرانی هم فقط یکی دو تا دیده ام، آن هم فیلم اخراجی ها چون همه تعریف می کردند و تکیه کلام هایش را به کار می بردند.

* اهل کتاب خواندن هستی؟

- وقتی آلمان زندگی می کردم خیلی کتاب می خواندم. حتی تلویزیون هم نگاه نمی کردم و فقط کتاب می خواندم.

* چه فوتبالیستی را در جهان دوست داری؟

- فوتبالیست های خوبی مثل مارادونا و زیدان وجود دارند ولی بازیکنی که من خیلی دوستش دارم دیوید بکام است.

 * تلویزیون ایران را می بینی؟

- آلمان بودم بودم که نمی دیدم، حتی نود را هم نمی شناختم ولی از زمانی که اینجا آمدم گهگداری می بینم.

* در تیم ملی حقت را خورده اند؟

-کمی.

* ناراحت نیستی؟

 - من گفتم که خیلی ها دوستم دارند و خیلی ها هم دوستم ندارند. من زمانی به تیم ملی دعوت نشدم در صورتی که خوب بازی می کردم، چون مربی دوستم نداشت و به من اعتماد نمی کرد.

* قطبی به تو اعتماد دارد؟

 - بله . البته معنی اش این نیست که من صددرصد بازیکن فیکس تیم ملی باشم. ولی حتی اگر بازی هم نکنم او مربی خوبی است.

* اولین دوست فوتبالی ات چه کسی بود؟

 - مهدی مهدوی کیا. درآلمان هم فقط با مهدی و وحید هاشمیان دوست بودم.

* با علی دایی چطور؟

- الان دوست هستیم ولی آن موقع نه.

 * از همان موقع که به ایران آمدی، به خاطر صداقتت خیلی ها دوستت داشتند و از تو دفاع می کردند، این حس را خودت هم داشتی؟

- من می دانم که اینجا طرفدار دارم و آدم ها دوستم دارند.این 50 درصد است و 50 درصد دیگر هم اصلا دوست ندارند من اینجا باشم. من خودم این را می فهمم.

* دوست زیاد داری؟

- دارم. ولی راحت به آدم ها نزدیک نمی شوم. اگر با کسی آشنا شوم یک ماه طول می کشد تا واقعا با او دوست شوم. در آلمان هم همین جوری بودم. علی رقیمی از دوستان صمیمی من است. برایم دسته چک گرفته و به خاطر اعتماد زیادی که به علی دارم او چک هایم را می نویسد.

* در آلمان شغل دیگری هم داشتی؟

- وقتی دیپلم گرفتم، فوتبال بازی می کردم و می خواستم به دانشگاه بروم و مدیریت ورزش بخوانم ولی فرصت نکردم. دلم می خواهد مربی شوم.

* استقلالی هستی یا پرسپولیسی؟

-اتفاقا من پرسپولیس را دوست دارم ولی قبلا به این چیزها فکر نمی کردم.

* می گفتند قرار است به پرسپولیس بیایی؟

- فعلا که نه ولی امکان دارد بعدا بیایم.

 * کسی که هم پستت و چپ پا باشد، با تو دوست است؟

- نه ، همه جای دنیا معمول است که هم پستی ها با هم خوب نیستند و پشت سر هم حرف می زنند البته من با کسی کاری ندارم و کار خودم را انجام می دهم.  

                                    لطفا درخصوص این خبر نظر دهید